هوالمحبوب

حُب الـوَطَـن مِنَ الايمـان

ما سرزمین غریبی داریم.
اگر آن را بشناسی حتما عاشقش❤ میشوی.

-چه باسواد باشی چه بی سواد.چه روشنفکر باشی چه غیر روشنفکر-

هرچه باشی٬طبیعت پرشکوه و عظیم این سرزمین تو را به زانو در می آورد و با تمام وجود جنگیدن بخاطر آن را به تو می‌آموزد.

از پی دیدن و شناختنش؛
دیگر نمیتوانی در مقابل آن بی‌تفاوت بمانی.
دیگر نمی‌توانی نسبت به آن غرییه باشی و به آن فکر نکنی.
نمی‌توانی چمدانت را ببندی و خیلی راحت بگویی:

????می‌روم امریکا.می‌روم جایی که کـار و مُـزدِ خوب وجود دارد. می‌روم و خودم را خلاص میکنم.????
.

نمی‌توانی زخمش را زخم خودت ندانی.

دردها وغصه های مَـردُمش را،

                        دردها و غصه های تن و روح خودت ندانی.

گلهایش را گلهای باغ خودت ندانی.

کویر و دریا و کوههای برهنه اش را عاشقانه نگاه نکنی.

در بناهای مخروبه ی قدیمی‌اش، روانِ جاری اجدادت را نبینی.

نمی‌توانی برای بازسازی‌اش؛

قَـد عَـلَـم نَـکُـنــی٬

پـای نـفـشـری٬

یکـ دنـدگی نَـکُـنــی٬

فریــاد نَـکِـشـی!

نمی‌تـوانـی
نمی‌تـوانـی…

از کتاب :  ابن مشغله . نوشته ی نادر ابراهیمی

عکس : گیلان زیبا _ ماسوله

شهریورمـاه ۱۳۹۵